بر اساس گفته برخی افراد، میل جنسی کم دلیلی برای نگرانی آن هاست. علت کاهش میل جنسی در زنان را می توان با عوامل فراوانی همچون تغییرات هورمونی تا اعتماد به نفس پایین مرتبط دانست.
قرار گرفتن در مراحل جدید زندگی مانند بارداری، زایمان یا یائسگی نیز برخی از دلایل کاهش میل جنسی هستند.
تغییرات میل جنسی کاملا طبیعی است و در اوایل دهه ۳۰ سالگی کاهش یافته و در اواخر دهه ۳۰ سالگی افزایش می یابد، و هیچ یک از این نوسان ها لزوما نشان دهنده بیماری نیست.
تنها لازم است به به این نکته توجه داشته باشید که میل جنسی همیشه یکسان نیست.
علت کاهش میل جنسی به خودتان بستگی دارد. برخی از ما به طور طبیعی میل جنسی پایین تری داریم و تا زمانی که این موضوع ناراحت کننده نباشد جایی برای نگرانی نیست.
زمانی که میل به فعالیت جنسی تا حدی کاهش یابد که بر برنامه های معمول یا کیفیت زندگی تاثیر منفی بگذارد، می توان میل جنسی را کم در نظر گرفت.
آیا اختلال میل جنسی کم به معنای بی میلی جنسی است
میل جنسی کم (۶ ماه یا بیشتر) یک وضعیت پزشکی (بی میلی جنسی) یا نوعی اختلال عملکرد جنسی است.
بر اساس گزارش انجمن یائسگی این وضعیت رایج ترین اختلال میل جنسی میان زنان در تمام سنین محسوب می شود.
هرچند خبر خوب این است که اختلال میل جنسی کم و بی میلی جنسی هر دو قابل تشخیص و درمان هستند.
علت کاهش میل جنسی در زنان
علل مختلفی از جمله علت جسمی، هورمونی و روانی در کم شدن میل جنسی زنان نقش دارند. سلامت کلی، تجربیات شخصی، سبک زندگی و روابط فعلی نیز بر میل جنسی زنان تاثیر می گذارند.
همچنین مشکلات جنسی، عادات سبک زندگی و برخی بیماری ها و مصرف داروها از جمله علل فیزیکی بروز این اختلال محسوب می شوند.
از جمله دلایل روانی کاهش میل جنسی در زنان می توان به مشکلات سلامت روان، اعتماد به نفس پایین و استرس اشاره کرد. اکنون بیایید علت کاهش میل جنسی در زنان با جزئیات بررسی کنیم.
علل فیزیکی
کاهش میل جنسی معمولا همزمان با تغییرات فیزیکی مانند افزایش سن در زنان رخ داده و بیماری هایی مانند دیابت، سرطان و آرتروز نیز میل جنسی را تحت تاثیر قرار می دهند.
انجام هرگونه جراحی بر روی سینه یا دستگاه تناسلی نیز بر تصویر بدن، عملکرد جنسی و میل جنسی تاثیر می گذارد.
خستگی، بدن درد، نگرانی های مربوط به تصویر بدن و عوامل استرس زا از علل رایج کاهش میل جنسی هستند. عادات سبک زندگی مانند سیگار کشیدن یا نوشیدن الکل نیز در کاهش میل جنسی نقش دارند.
با توجه به تحقیقات، آپنه انسدادی خواب منجر به عدم تعادل هورمونی شده و این موضوع بر میل و عملکرد جنسی تاثیر می گذارد.
تغییرات هورمونی
یائسگی علت اصلی کاهش میل جنسی در زنان است. سطح استروژن در این دوران کاهش یافته و میل فرد به رابطه جنسی کاهش می یابد، بافت های واژن خشک و مقاربت دردناک یا ناراحت کننده می شود.
آندروژن نیز یکی از هورمون هایی است که بر میل جنسی زنان تاثیر می گذارد. سطح پایین آندروژن و به خصوص تستوسترون پایین در زنان منجر به کاهش میل جنسی خواهد شد.
نتایج یک مطالعه نشان داده است که پایین بودن سطح آندروژن ارتباط مستقیمی با میل جنسی زنان دارد. این بدان معناست که سطح پایین آندروژن احتمالا منجر به کاهش میل جنسی می شود.
علل روانی
وضعیت روانی زنان بر میل جنسی آن ها تاثیر می گذارد و عوامل روانی مختلفی وجود دارد که منجر به کاهش میل جنسی می شود. از جمله چالش های سلامت روان می توان به افسردگی، اضطراب و استرس اشاره کرد.
اعتماد به نفس پایین یا تصویر نادرست از بدن نیز در این گروه قرار دارند. همچنین آزار فیزیکی یا جنسی در گذشته تاثیر طولانی مدتی بر واکنش ها و احساسات جنسی فرد خواهد گذاشت.
در نظر گرفتن این عوامل هنگام پرداختن به مشکلات رابطه ناشی از بی میلی جنسی از اهمیت زیادی برخوردار است. با یافتن حمایت حرفه ای و درک این تأثیرات می توان تجربیات جنسی سالم تری به دست آورد.
چگونگی تاثیر هورمون ها بر کاهش میل جنسی در زنان
اختلال عملکرد هورمون ها رایج ترین علت کاهش میل جنسی در زنان است. هورمون ها پیام رسان های شیمیایی بدن هستند و از طریق جریان خون به بافت ها و اندام ها منتقل می شوند.
این هورمون ها بر بسیاری از فرآیندهای مختلف از جمله عملکرد جنسی تاثیر می گذارند. رایج ترین هورمون هایی که میل جنسی را تحت تاثیر قرار می دهند عبارتند از:
کورتیزول
استرس ناکارآمد در بدن علت اصلی عدم تعادل هورمون ها است. عدم تعادل کورتیزول به این معناست که مقدار این هورمون بسیار زیاد یا بسیار کم بوده و یا نوسان دارد.
از نظر بیولوژیکی، منطقی است که بدن در مواقع استرس شدید بخواهد از بارداری جلوگیری کند و مکانیسم طبیعی انجام این کار احتمالا کاهش میل جنسی و ناباروری خواهد بود.
تستوسترون
تستوسترون که معمولا تحت عنوان هورمون مردانه شناخته می شود، در سلامت جنسی زنان نیز نقش بسیار مهمی ایفا می کند. این هورمون مسئول میل جنسی در مردان و همچنین زنان است.
اما افزایش تستوسترون به تنهایی برای بهبود میل جنسی کافی نیست. تمام هورمون ها با یکدیگر عمل کرده و برای سلامتی باید در تعادل (و در سطح مناسب) باقی بمانند.
استروژن
استروژن نقش مهمی در عملکرد جنسی دارد، اما مقدار زیاد آن نیز خوب نیست. هر چه استروژن در بدن زنان بیشتر باشد، تستوسترون کمتری وجود دارد.
این حالت تسلط استروژن نامیده شده و یکی از بزرگترین عوامل ایجاد اختلال در عملکرد جنسی است.
پروژسترون، پرولاکتین و هورمون لوتئینیزه کننده
این هورمون ها نیز میل جنسی زنان را تحت تاثیر قرار داده و باعث افزایش و کاهش طبیعی میل جنسی می شوند.
هرچند اگر این هورمون ها از تعادل خارج شوند، میل جنسی را به شکل جدی تری تحت تاثیر قرار می دهند.
هورمون ها نقش بسیار مهمی در بدن داشته و بر روی یکدیگر نیز تاثیری پیچیده می گذارند.
هورمون ها آنقدر میل جنسی (و بسیاری از عملکردهای دیگر در بدن) را تحت تاثیر قرار می دهند که حتی یک اختلال جزئی در تعادل آن ها مشکلاتی ایجاد خواهد کرد.
درمان کاهش میل جنسی در زنان
پس از تشخیص مشکلاتی که منجر به کاهش میل جنسی می شوند می توان درمان را آغاز کرد. در ادامه مداخلات مختلفی که پزشک برای افزایش میل جنسی توصیه یا تجویز می کند آورده شده است.
غیر دارویی
- کاهش استرس
- رفتار درمانی
- تغییر عادات بد
- ورزش
- کاهش وزن
- مشاوره ازدواج
- درمان فردی
- ارتباط بهتر با همسر
دارویی
- دستگاه Eros-CTD
- O-Shot
- آدی (فلیبانسرین)
- کرم تستوسترون
- پچ یا قرص استروژن
- روان کننده های واژن
- ویلیسی
موارد معرفی شده به غیر از روان کننده ها فقط و فقط بایستی توسط پزشک تجویز و مورد استفاده قرار بگیرند. به هیچ عنوان خودسرانه از این روش ها استفاده نکنید.
استروژن درمانی
سطح استروژن در بسیاری از زنان یائسه به دلیل کاهش جریان خون در واژن تغییر می کند.
اگر اختلال میل جنسی کم ناشی از سطح پایین استروژن باشد، پزشک استروژن درمانی از طریق کرم، شیاف یا حلقه آزاد کننده استروژن در واژن همراه با قرص های استروژن بدون عوارض جانبی را توصیه می کند.
O-Shot
O-Shot محلولی پلاسمایی است که متخصص آن را برای بهبود جریان و گردش خون به واژن تزریق می کند. این روش جدید هنوز توسط سازمان غذا و دارو تایید نشده است.
درمان Eros-CTD
Eros-CTD دستگاهی کوچک و دستی با یک لیوان پلاستیکی قابل جابجایی است که به کمک سیستم خلاء باعث بهبود جریان خون به کلیتوریس و اندام های تناسلی می شود.
سازمان غذا و دارو این دستگاه را در آوریل سال ۲۰۰۰ برای درمان اختلالات برانگیختگی جنسی و ارگاسم تایید کرد. قیمت این دستگاه حدود ۴۰۰ دلار بوده و تنها با نسخه در ایالات متحده می توان آن را تهیه کرد.
آدی
قرصی به نام آدی (فلیبانسرین) یکی دیگر از گزینه های درمانی و یک داروی تجویزی خوراکی است که مواد شیمیایی مغز برای افزایش میل جنسی را تحت تاثیر قرار می دهد.
این دارو عوارض جانبی بالقوه ای همچون کاهش فشار خون، غش و سرگیجه به همراه دارد.
ویلیسی
ویلیسی (برملانوتید) یکی از جدیدترین موارد در عرصه درمان بوده که سازمان غذا و دارو آن را در سال ۲۰۱۹ برای زنان پیش از یائسگی تایید کرده است.
می توان این تزریق را در خانه و قبل از فعالیت جنسی انجام داد. ویلیسی گیرنده های مغز را فعال می کند، اما محققان همچنان از نحوه اثربخشی این دارو بر میل جنسی آگاه نیستند.
تغییرات سبک زندگی
اگر مشخص شود که مشکلات ناشی از استرس یا رابطه هستند، چندین رویکرد مناسب برای درمان وجود دارد.
پزشک برای طراحی یک برنامه مناسب (به طور ایده آل با همکاری شریک زندگی بیمار) و غلبه بر مشکلاتی که بر روابط تاثیر می گذارند، یک جلسه مشاوره تعیین خواهد کرد.
در اینجا بسیار مهم است که برای حل مشکلات احتمالی همراه با شریک خود به عنوان یک تیم با پزشک همکاری کنید.
پزشک به شما در برقراری ارتباط بهتر با شریک زندگی کمک کرده و تکنیک های جنسی مناسب برای ایجاد یک تجربه لذت بخش تر را با شما در میان خواهد گذاشت. تغییراتی که می توانید در سبک زندگی ایجاد کنید عبارتند از:
- ورزش منظم
- مداخلات مبتنی بر ذهن آگاهی
- پرهیز از مصرف دخانیات و الکل
- اختصاص دادن زمان برای نزدیکی یا فعالیت های جنسی (استفاده از اسباب بازی های جنسی، تمرین موقعیت های جدید یا ایفای نقش)
میل جنسی کم را می توان با مصرف داروها نیز درمان کرد، اما متاسفانه مداخلات پزشکی برای زنان نسبت به مردان موثر نیستند
چه زمانی برای درمان کاهش میل جنسی در زنان به پزشک مراجعه کنیم
تعادل میان سلامت جسمی و روانی و همچنین رضایت از خود و روابط شخصی مواردی هستند که بر میل جنسی زنان تاثیر می گذارد.
نگرانی فرد در هر یک از موارد ذکر شده همچون بیماری جسمی، استرس یا داشتن رابطه نامناسب احتمالا منجر به اختلال عملکرد جنسی خواهد شد.
با بررسی دلایل اصلی کاهش میل جنسی و تاثیر آن ها می توان میل جنسی کم را برطرف کرد و به یک رابطه سالم بازگشت.
گاهی احساس عدم تمایل به برقراری رابطه جنسی طبیعی است، اما در صورت نگران کننده شدن این موضوع نیز طبیعی است که به دنبال کمک باشید.